Μάρτιος 2011

Η Λιβύη, η Ελλάδα και ένα φανταστικό σενάριο
30 Μαρτίου 2011

Ο Καντάφι αρνείται να ακούσει τον εξεγερμένο λαό του. Αρχίζει να βομβαρδίζει τους αμάχους. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται για επέμβαση ενώ περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες. Ο Καντάφι βρίσκει απάνταντί του την ελληνική διπλωματία. Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου καλεί τη Σοσιαλιστική Διεθνή σε συνδιάσκεψη τη δεύτερη κιόλας μέρα των εξεγέρσεων. Ο Δρούτσας εγκαθίσταται στο Κάιρο και συγκαλεί τον Αραβικό Σύνδεσμο του οποίου είναι και η Ελλάδα μέλος λόγω της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης. Η Τουρκία τρέχει να προλάβει την ταχύτητα της ελληνικής διπλωματίας, Η Ελλάδα κατορθώνει να παρεμποδίσει τη σφαγή των αμάχων από τον Καντάφι καθώς και να παρθεί απόφαση εμπάργκο για τις αεροπορικές πτήσεις πάνω από τον εναέριο χώρο της Λιβύης. Οι αραβικές χώρες σχηματίζουν μια προσωρινή μουσουλμανική αεροπορική μονάδα στην Αίγυπτο υπό υπό την αιγίδα της Ελλάδος με αρχηγό τον εκ Ξάνθης μουσουλμάνο πτέραρχο Αχμέτ Χασάν. Στην Αθήνα ξεκινούν συνομιλίες μεταξύ των δυνάμεων που υποστηρίζουν τον Καντάφι και αυτών που εκπροσωπούν τους εξεγερμένους. Kαι οι δύο πλευρές δέχονται τη μεσολάβηση της Ελλάδος ενώ αποφασίζεται να αναλάβει η Αθήνα την ηγεσία των μουσουλμανικών χερσαίων δυνάμεων που θα έχουν την επίβλεψη της κατάπαυσης του πυρός στη Λιβύη. Η διοικητής των ειρηνικών δυνάμεων στρατηγός Μαριάμ Μεχμέτ φιγουράρει στον αραβικό τύπο με πολύ περισσότερες φωτογραφίες απ’ ότι η Αντζελίνα Τζολί που βρίσκεται τον ίδιο καιρό στην περιοχή σε ανθρωπιστική αποστολή. Οι Τούρκοι εθνικιστές κατηγορούν άλλη μια φορά την Ελλάδα για βυζαντινισμό και η ισλαμική οργάνωση “Το ασκέρι του Αλλάχ” οργανώνει πορεία διαμαρτυρίας στην πλατεία Ταξίμ. Κεντρικό σύνθημα: “Άραβες ψευτομουσουλμάνοι των Ελλήνων φαντάροι!”
Η πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα, Φατμέ Παπαδοπούλου, καλείται στο Υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας και ο Νταβούτογλου της μεταβιβάζει τη διαμαρτυρία της κυβέρνησής του για τις ιμπεριαλιστικές κινήσεις της πατρίδας της. Η πρέσβης του απαντάει τουρκιστί, λέγοντας περίπου κάτι σαν “άει σιχτίρ!”

Μήπως η λύση είναι η Σαχάρα;

Λέτε να ήρθε η ώρα να ενταχτεί και η Αφρική στο παγκόσμιο χωριό; Λέτε οι εξεγερμένοι της Λιβύης, που προσκάλεσαν τις δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις, να είναι οι δούρειοι ίπποι της Αφρικής; Θα δούμε άραγε στο εγγύς μέλλον τη Σαχάρα καλυμμένη με φωτοβολταϊκά που θα καλύπτουν την ενεργειακή ανάγκη των δυτικών χωρών; Προσωπικά δε με ενοχλεί καθόλου αν οι Δυτικοί κλείσουν τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις και αρχίσουν να εισάγουν από την Αφρική ηλεκτρικό ρεύμα Σαχάρας. Μόνο να μην κάνουν και οι Αφρικανοί το λάθος των Ελλήνων.
Εδώ στην Ελλάδα μοντάρουν τα φωτοβολταϊκά στα σταροχώραφα σχεδόν κολλημένα στο χώμα. Σε λίγα χρόνια κάτω από αυτά τα τεράστια πάνελ θα υπάρχουν εκατομμύρια ποντικοφωλιές, η δροσερή και υγρή γη θα γίνει ένα ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξη αγριοαπιδιών και κάθε είδους θάμνων και, σε καμιά δεκαετία, τα δεντράκια αυτά θα τρυπήσουν τις κυψέλες του τεχνολογικού θαύματος, αν και εφόσον έχει μείνει τίποτα πια από τα ποντίκια. Θα μου πείτε, τώρα, πως υπάρχουν και οι φαρμακευτικές εταιρείες με τα αποτελεσματικά τους δηλητήρια. Θα ρίξουμε μερικούς τόνους αντιποντικικά και αντιφυτικά φάρμακα και θα δηλητηριάσουμε τα υπόγεια νερά ώστε να έχουν κίνητρο διαμαρτυρίας και οι οικολογικές οργανώσεις. Πάω πάσο. Σήμερα πάντως όλα τα σταροχώραφα της Βοιωτίας πωλούνται για φωτοβολταϊκά. Όποιος Αθηναίος αστός έχει ένα εικοσάρικο στην τράπεζα και ονειρεύεται μια επαναστατική επένδυση, μπορεί να πάει να καπαρώσει ένα κομμάτι ελληνικής γης ώστε να έχει και τη συνείδησή του σε οικολογική – αυνανισμένου τύπου- εγρήγορση.
Όσον αφορά την Αφρική τώρα: Φαίνεται πως οι Αμερικάνοι και οι άλλοι πήραν ένα καλό μάθημα από το Ιράκ. Δεν υπονοώ, φυσικά, ότι διαβάζουν τα δικά μου άρθρα για να διορθώσουν τα λάθη τους. Αλίμονο, δεν είμαι τόσο μετριόφρων! Τα δικά μου άρθρα τα διαβάζει μόνο ο Θεός για να μπορέσει να βάλει τάξη στον κόσμο και, βέβαια, όταν βλέπετε την τάξη του κόσμου καταλαβαίνετε το βαθμό επιτυχίας μας...
Το να μπουν οι Γάλλοι στην πρώτη γραμμή, το να περιμένουν ως την τελευταία στιγμή οι Δυτικοί και με το κάλεσμα των Λίβυων να τρέχουν για βοήθεια, ενώ ο Ομπάμα να υπενθυμίζει διαρκώς τη συνεργασία των Αραβικών χωρών, είναι αρκετά έξυπνες τακτικές. Αν πέσει η τιμή του πετρελαίου μερικά δεκάρικα κάτω, αν κατασκευάσουν φωτοβολταϊκά στη Σαχάρα δυο μέτρα πάνω από τη γη και επιτρέψουν στις αγελάδες, στα γίδια και στα πρόβατα να βόσκουν κάτω από τα πάνελ, καμιά αντίρρηση. Έτσι κι αλλιώς θα ερχόταν μια μέρα που και η Αφρική θα έμπαινε στο παγκόσμιο σούπερ μάρκετ. Σήμερα οι φίλοι Αφρικανοί έρχονται με εξεγέρσεις ηλεκτρονικής μορφής. Καλώς τους! Έναν καπιταλισμό τον έχουμε, ας τον μοιραστούμε.
Όσον αφορά τις Ελλάδα, Κύπρο, Μάλτα και Σικελία η τύχη μάλλον άρχισε να τους χαμογελά. Ας ανοίξουν τα μάτια τους κι ας εκμεταλλευτούν την ευκαιρία. Εγώ πάω να ταΐσω τα μοσχάρια μου.

Ερμής, ο προστάτης της παρανομίας

Ένας μπάσταρδος, κλέφτης και ψεύτης εμφανίζεται. Είτε στις παραλίες της Χίου στις 12 Ιουνίου 1982, είτε στα βουνά της Κυλλήνης πριν ακόμα από τα ομηρικά έπη. Στην αμαρτία βουτηγμένος, είτε ξεσηκώθηκε ενάντια στα ιερά και τα όσια της εξουσίας, είτε βρήκε μια σπηλιά και κρύφτηκε από την οργή της Ήρας. Και οι δυο, παράνομοι σύμφωνα με την θεϊκή κρίση. Παρότι οι χθόνιοι θεοί είναι οι πρώτοι στις παράνομες πράξεις, όντας πανούργοι, διώκουν και τιμωρούν τους άλλους πετώντας τις ευθύνες από πάνω τους.
Όμως η γνώμη του Απόλλωνα, του αδερφού του Ερμή, μετράει. Αν αυτός μπορεί να εκτιμήσει και να αναγνωρίσει την αξία αυτής της λύρας που κρύβει μέσα του ο μπάσταρδος, ο λάθρα διακινούμενος, ο κυνηγημένος από τις αμαρτίες των χθόνιων θεών.
Κάθε μπάσταρδος, κάθε παράνομος μετανάστης, κάθε κλέφτης και κάθε ψεύτης έχει μέσα του έναν Ερμή. Το είδα με τα μάτια μου προχτές το βράδυ, στους Ιχνευτές του Σοφοκλή, παράσταση υπέροχη σε διδασκαλία του Δήμου Αβδελιώδη.
Δείτε το, αν τρέφετε ακόμα λίγη συμπάθεια για την παρανομία.

Φεβρουάριος 2011

Περί Αράβων και άλλων δαιμονίων

Αν και σήμερα όλα τα ΜΜΕ χαρακτηρίζουν τις αραβικές εξεγέρσεις απρόβλεπτες και ισχυρίζονται πως, κανείς δεν περίμενε από τους «ψωριάρηδες τους Άραβες» τέτοιες δυναμικές κινήσεις, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες είχαν στηρίξει τότε, το 2003, την εισβολή στο Ιράκ και τη θεωρία περί «νέας τάξης πραγμάτων» στη Μέση Ανατολή στις αναμενόμενες λαϊκές εξεγέρσεις. Ίσως θυμάστε τη σιγουριά του Εγγλέζου πρωθυπουργού Μπλέρ και του Αμερικανού προέδρου Μπους πως, μόλις μπουν οι δυτικές δυνάμεις στο Ιράκ, όλος ο ιρακινός λαός θα ξεσηκωθεί και θα ανατρέψει το καθεστώς του Σαντάμ. Και, αφού οι δυτικοί ‘απελευθερωτές’ θα τελείωναν με τον Σαντάμ, κατόπιν θα συνέχιζαν το δρόμο τους ‘απελευθερώνοντας’ και τους υπόλοιπους λαούς με τη σειρά, τουλάχιστον μέχρι τα σύνορα της Ισπανίας.
Τελικά, μπήκαν οι δυτικές δυνάμεις στο Ιράκ και εκτός από τους συνεργάτες των Αμερικανών, -τους Κούρδους προδότες, όπως τους βλέπει το αραβικό μάτι- κανείς δεν τους έδωσε ούτε ένα ποτήρι νερό. Ακόμα και οι αντίθετοι προς το καθεστώς του Σαντάμ επέλεξαν τον δρόμο της αντίστασης ενάντια στους εισβολείς. Δεν εκτίμησαν σωστά οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες πως δε ζούμε στην εποχή του Λώρενς της Αραβίας και πως κανένας Μουσουλμάνος σήμερα δεν ξεσηκώνεται με χριστιανική υποστήριξη ενάντια σε οποιαδήποτε δύναμη.
Η εισβολή στο Ιράκ, εκτός από το γεγονός ότι καθυστέρησε τα μαζικά κινήματα στη Μέση Ανατολή, κόστισε στους Δυτικούς και μια τεράστια οικονομική κρίση. Αυτοί οι Άραβες ηγέτες που σήμερα χάνουν την εξουσία μέσα από τα χέρια τους και καταφεύγουν σε μέρη όπου έχουν αποθηκεύσει μερικά δις, τότε, μαζί με ολόκληρη την άρχουσα τάξη των χωρών τους, εκταμίευαν τις καταθέσεις τους από όλες τις δυτικές χρηματαγορές υπό τον φόβο της δήμευσης και επένδυαν σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία.
Κάποια στιγμή οι δυτικοί αναλυτές θα καταλάβουν το μέγεθος αυτού του λάθους που, εκτός του ότι τελείωσε την πολιτική ζωή του Μπλερ και του Μπους, κόστισε πολύ ακριβά στη Δύση. Και σήμερα ενώ οι Χριστιανοί, νικημένοι και με σκυμμένο το κεφάλι, εγκαταλείπουν τη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν, οι λαοί εξεγείρονται ενάντια σε αυτούς που, επί χρόνια, με την υποστήριξη της Δύσης, τούς έπιναν το αίμα.

Τέλος Ιανουαρίου 2011

Ευνουχισμένες επαναστάσεις και επαναστάτες χωρίς όραμα

Τι λέει το άσμα; «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν».
Οι επαναστάσεις, οι μαζικές κινητοποιήσεις των ημερών μας, μπορεί να φαίνεται πως αλλάζουν κάτι μα τίποτα δεν αλλάζουν. Κι αν κάτι κατορθώνουν είναι προς το χειρότερο για την ξεσηκωμένη ή επαναστατημένη μάζα. Το «μαζικό κίνημα» έχει πια γίνει ένα τρομερό μα αναλώσιμο όπλο, μιας χρήσης. Το παίρνει στο χέρι όποιο κέντρο εξουσίας θέλει να πετύχει έναν πολιτικό στόχο και ύστερα το πετάει στα σκουπίδια μαζί με την ίδια τη μάζα. Λίγο πολύ το ίδιο γινόταν βέβαια και στις επαναστάσεις των περασμένων αιώνων που, τελειώνοντας, άφηναν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς. Θα αρκεστώ όμως στις ανατροπές των τελευταίων χρόνων. Από την ισλαμική επανάσταση του Ιράν, ως τις χρωματιστές επαναστάσεις των βαλτικών χωρών και την προ διετίας δεκεμβριανή μαθητική επανάσταση των Αθηνών, οι μάζες αφού έπαιξαν με το επαναστατικό τους μπαρούτι χρησιμοποιούμενες από κάποιους κύκλους ώστε να γίνουν μερικές αναγκαίες γι’ αυτούς ανακατατάξεις, επέστρεψαν στα σπίτια τους με κατεβασμένο το κεφάλι.

Τις μέρες αυτές ξεσηκώθηκαν οι μάζες στις αραβικές χώρες της βόρειας Αφρικής. Το περίεργο με τις κινητοποιήσεις αυτές είναι, -λες και γνωρίζουν πολύ καλά όσα αναφέραμε παραπάνω- πως οι μάζες δεν διεκδικούν την εξουσία, ούτε έχουν να προτείνουν κάποια πολιτική ή οικονομική πρόταση για το αύριο. Στην ουσία εκλιπαρούν, με βίαιο τρόπο, το καθεστώς να τους ελεήσει.
Στη Τυνησία εδώ κι εβδομάδες, η στείρα επανάσταση δε γέννησε τίποτα εκτός από κύκλους αναζητήσεων για μια νέα εξουσία στα πλαίσια πάλι του παλαιού καθεστώτος. Στην Αίγυπτο, οι αντικαθεστωτικοί Αδελφοί Μουσουλμάνοι τρέμουν στην ιδέα να τους κατηγορήσουν ως επαναστάτες.

Όλες αυτές οι αδιέξοδες «επαναστάσεις» μου θυμίζουν τους Έλληνες συνδικαλιστές. Δίχως να γνωρίζουν καν τα προβλήματα της χώρας ξεσηκώνονται και διαλύουν το σύμπαν χωρίς μία έστω πρόταση για την λύση των προβλημάτων του κλάδου τους. Δηλαδή επαναστατούν αλλά δεν επιζητούν την εξουσία αφού δεν έχουν ούτε προτάσεις ούτε οράματα. Μόνο μια μίζερη απαίτηση για μερικές δεκάρες παραπάνω και κάνουν άνω κάτω την καθημερινότητα των υπολοίπων. Από την άλλη, το καθεστώς κάνει όσα πρέπει ώστε να σώσει το τομάρι του, άφοβα κι ανενόχλητα, χρησιμοποιώντας τους ασύστολα.

Αληθινά, θαυμάζω τους ημέτερους καθεστωτικούς για τη δεξιότητα που χειρίζονται την ξεσηκωμένη μάζα. Ανοίγουν ολόκληρη κουβέντα για το συρματόπλεγμα του Έβρου, ενώ παράλληλα, με τη μεσολάβηση των τσιρακιών τους, γεμίζουν με τριακόσιους Πακιστανούς τη Νομική βάζοντας όλους τους πολίτες και τις ελληνικές ανθρωπιστικές οργανώσεις να μιλούν για το θέμα των μεταναστών λες και αυτό είναι μόνο οι τριακόσιοι της Νομικής και ο κουστουμαρισμένος Άραβας Λεωνίδας. Και φυσικά μέσα σε όλη αυτή τη φασαρία πως και ποιος να στήσει αυτί στον πανικό χιλιάδων μεταναστών που πουλούν τα νεφρά τους στους Κοσοβάρους εμπόρους οργάνων για 500ε. για να περάσουν τα σύνορα προς άλλες χώρες; Ποιος να ακούσει το ποδοβολητό εκείνων που γεμίζουν τα καράβια και στέλνονται πίσω στην Αφρική, θυσία στα καθεστώτα που τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους;
Το σίγουρο πάντως είναι πως το λιμάνι του Πειραιά ανήκει στους κουμουνιστές, εξ ημισείας. Το μισό στους Έλληνες συνδικαλιστές και το άλλο μισό στους Κινέζους επιχειρηματίες.
Ας θυμηθούμε λοιπόν το άσμα,

«Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα,
η άλλη μισή στη Κίνα βρίσκεται…
Με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το Κίτρινο ποτάμι….

Κι ύστερα γιατρέ την κάθε αυγή
την κάθε αυγή, γιατρέ,
με τα χαράματα,
πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται!»

που είχε γράψει ο Ναζίμ Χικμέτ τα χρόνια που τουφεκίζονταν οι ομοϊδεάτες του κομμουνιστές στην Ελλάδα. Ο ίδιος φυλακισμένος τότε, πρόσφυγας μετά.

Κλείνοντας, μια αφιέρωση στον ποιητή.

«Αν το ένα μου νεφρό πωλείται, γιατρέ, εδώ πέρα,
το άλλο στους πλούσιους νεφροπαθείς της Δύσης βρίσκεται
από κινέζους κομμουνιστές αγοράζεται…
Κι ύστερα, γιατρέ, την κάθε αυγή
το πτώμα μου, γιατρέ, με τα χαράματα,
πάντα στα σκυλιά ή στα σκυλόψαρα, γιατρέ, ταϊζεται…»

Ιανουάριος 2011

Το φυσικό αέριο της Μεσογείου και δυο φανταστικά σενάρια

Το πρώτο (δυστυχώς απίθανο) σενάριο

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, αφού έχει καταλάβει πως, για την Ελλάδα, η πιο φτηνή, πρακτική και συμφέρουσα λύση για τη μεταφορά του φυσικού αερίου τής Μεσογείου στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, είναι η γραμμή Ισραήλ – Συρία – Τουρκία - Ελλάδα, ξεκινάει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Για την πραγματοποίηση του σχεδίου τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν είναι τα εξής:

1. Το Ισραήλ πρέπει να δεχτεί να ζητήσει συγγνώμη από την Τουρκία για το Μαβί Μαρμαρά και να πληρώσει αποζημιώσεις στις οικογένειες των εννέα δολοφονημένων πάνω στο πλοίο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Το Ισραήλ δε δέχεται να ζητήσει συγνώμη αλλά η ελληνική διπλωματία βρίσκει τον τρόπο ώστε τις αποζημιώσεις να πληρώσει το εβραϊκό λόμπι της Αμερικής ενώ οι ίδιοι κύκλοι βγάζουν ανακοίνωση όπου εκφράζουν τη λύπη τους για το γεγονός. Η Άγκυρα προχωρεί στη βελτίωση των σχέσεών της με το Ισραήλ.
2. Η Συρία έτσι κι αλλιώς είναι πρόθυμη να περάσει ο αγωγός από τα εδάφη της. Η επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν θα είναι πιο εύκολη στην περίπτωση οικονομικού εκβιασμού του Ισραήλ. Ο αγωγός θα είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της Συρίας. Στην πραγματικότητα και το Ισραήλ ψάχνει αφορμή να ξεφορτωθεί τα καταραμένα Γκολάν.
3. Η Κυπριακή Δημοκρατία κάμπτεται εύκολα και δέχεται τη λύση με τον τρόπο που ξέρουν πολύ καλά οι Έλληνες διπλωμάτες.

- Έτσι, το 2015 αρχίζει να ρέει το υγρό φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές αγορές μέσω Ελλάδας και μερικά δις μένουν στην τσέπη της.
- Η Ελλάδα είναι μια από τις σημαντικότερες χώρες που ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην Ευρώπη, τη μέση Ανατολή και την Τουρκία.
- Τα επόμενα χρόνια βρίσκονται και άλλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου και η Ελλάδα – αν και όλα βρίσκονται έξω από τα ύδατά της- είναι ο κόμβος της λειτουργίας του συστήματος.
- Κάποιοι αδαείς ακαδημαϊκοί των τουρκικών πανεπιστημίων μιλούν για «νέο Βυζαντινισμό» της ελληνικής διπλωματίας. Οι Τούρκοι εθνικιστές οργανώνουν συνέδρια για το «νέο Βυζαντινισμό» και ισχυρίζονται πως η Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια έχει αγοράσει τράπεζες, λιμάνια, αεροδρόμια και τουριστικές εγκαταστάσεις στην Τουρκία, σκοπεύει να αλώσει την πατρίδα τους εκ των έσω.
- Στα ρωμαίικα σχολεία της Κωνσταντινούπολης σπουδάζουν είκοσι χιλιάδες Τουρκόπουλα και όλες οι χειμερινές τουριστικές εγκαταστάσεις του Ερζερούμ έχουν πια πέσει στα χέρια των Ελλήνων τουριστικών πρακτόρων που, αφού δεν έχουν στην Ελλάδα χιόνι, έχουν μεταναστεύσει στην Τουρκία.
- Οι ηγέτες διαφόρων μουσουλμανικών ταγμάτων και τουρκικών εθνικιστικών κύκλων σε κοινή ανακοίνωση καλούν τους καλούς μουσουλμάνους σε επαγρύπνηση τονίζοντας τον κίνδυνο του «ορθόδοξου ιμπεριαλισμού».

Το δεύτερο (δυστυχώς πιθανό) σενάριο

- Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας παριστάνει τον μάγκα στο Ερζερούμ, δεν αναρωτιέται καν γιατί δεν ήρθε ο πρόεδρος της Συρίας, αν και ήταν προσκεκλημένος, δεν ασχολείται καθόλου με το θέμα της Μέρκελ που κατέβηκε άρον άρον στην Κύπρο, ούτε καταλαβαίνει τον Ερντογάν όταν του προτείνει ενεργό ρόλο στην περιοχή. Αντίθετα προτιμάει να ενταχτεί στις πολιτικές τής ακροδεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ κάνοντας κοινές συνεδρίες με το υπουργικό του συμβούλιο.
- Υποστηρίζει όποια απόφαση πάρει η Κυπριακή Δημοκρατία ερήμην της Ελλάδας .
- Οι Ισραηλινοί, σε συνεργασία με Κίνα και Γερμανία, κατασκευάζουν εγκαταστάσεις υγροποίησης φυσικού αερίου στη Χάιφα, κινέζικα δεξαμενόπλοια – μαμούθ, που ναυπηγούνται στην Κίνα κι όχι στην Ελλάδα, ξεκινούν δρομολόγια Χάιφα - Αμβούργο. Η Κύπρος παίρνει το ποσοστό της και η Ελλάδα το γνωστό μακρύτερο.
- Συνεχίζονται τα ακαδημαϊκά κλάματα περί «νέου οθωμανισμού», τα προεδρικά κλάματα περί «ανάδελφου έθνους» και τα ελληνοχριστιανικά κλάματα για διεθνή συνομωσία ενάντια στην Ελλάδα, ενώ για όλα φταίνε οι μετανάστες και άλλα πολλά. - Το 2015, για πεντηκοστή έκτη φορά ο υπουργός οικονομικών ανακοινώνει νέα μέτρα λιτότητας, εικοσιτετράωρες απεργίες των εργαζομένων βρίσκουν τους πάντες αδιάφορους, ενώ οι βετεράνοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου από τα παράθυρα των καναλιών ζητούν τις αποζημιώσεις από τους Γερμανούς κατακτητές.
- Ύστερα από την αναγνώριση των Σκοπίων, από όλες τις χώρες του κόσμου, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και το στήσιμο αδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε όλες τις τελωνιακές πύλες των Σκοπίων, ο μακεδονομάχος αρχηγός της αξιωματικής –ακόμα!- αντιπολίτευσης της Ελλάδας, προτείνει στην κυβέρνηση και αυτή συμφωνεί, να υψωθεί ένας πενηντάμετρος ανδριάντας του μεγάλου Μακεδόνα (όχι του Καραμανλή, αλλά του Αλεξάνδρου) στην Θεσσαλονίκη. Οι πολιτικοί, εκκλησιαστικοί και τοπικοί άρχοντες της συμπρωτεύουσας χειροκροτούν την κυβερνητική απόφαση καθώς και την εθνική ομοψυχία.

Αν και κανείς δε διαβάζει πια αυτό το site εγώ εξακολουθώ να γράφω, για τριακοστή δεύτερη χρονιά, τα ίδια πράγματα. Κύριε ελέησον!! που έλεγε και ο Dede Efendi, ο Οθωμανός συνθέτης του 17ου αιώνα σ’ ένα τραγούδι του.

Ερζερούμ (τουρκιστί Έρζουρουμ)

Ήταν ο εφιάλτης της αριστεράς στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70. Εύκολα αριστερός δεν πατούσε πόδι σε τούτη την πόλη. Το πανεπιστήμιο ήταν στα χέρια των εθνικιστών Γκρίζων λύκων. Δεν επέτρεπαν ούτε σε οπαδό του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να παρακολουθήσει μαθήματα. Όποιος φοιτητής διαφωνούσε ανοιχτά με τις εθνικιστικές ιδέες του Τούρκου Χίτλερ –του τότε Τουρκές-, έτρωγε ξύλο και, αν επιβίωνε, εγκατάλειπε την πόλη. Παραδοσιακή, με τον άνεμο της θρησκείας να φυσάει με δύναμη στην ατμόσφαιρά της η πόλη, μαζί με κάποιες άλλες της κεντρικής Τουρκίας, ήταν το καμάρι του τουρκικού φασιστικού κινήματος.
Απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, με χιονισμένα οροπέδια τους μήνες του χειμώνα, με ζεστά λουτρά και καθαρό περιβάλλον, αυτό το παλιό λαμπρό κέντρο του αρμενικού πολιτισμού τότε ακόμα δεν τραβούσε την προσοχή κανενός. Οι κάτοικοι, εξισλαμισμένοι Αρμένιοι οι περισσότεροι, ήταν από τους πιο φανατικούς Τούρκους. Ακόμα και στις μέρες μας ο κουρδικός εθνικισμός δεν έχει κατορθώσει να βρει απήχηση ούτε ανάμεσα στους ίδιους τους Κούρδους της περιοχής. ( Εξάλλου, όταν ο Μουσταφά Κεμάλ το καλοκαίρι του 1919, ξεκινούσε τον μικρασιατικό πόλεμο με το περίφημο συνέδριο του Ερζερούμ, αυτοί ήταν οι θερμότεροι υποστηρικτές του).

Εδώ και μια δεκαετία η Άγκυρα άρχισε να επενδύει σ’ αυτή την πόλη θέλοντας να την δει κέντρο οικονομικής έλξης και σημείο ελέγχου της περιοχής. Ύστερα από το Τουρκικό Επιμελητήριο Εξαγωγέων, και ο πρωθυπουργός της χώρας την επέλεξε ως κέντρο συνεδριακού τουρισμού. Κάλεσε μάλιστα και τον Έλληνα Πρωθυπουργό να παραβρεθεί στη συνάντηση των Τούρκων διπλωματών, που έχουν συρρεύσει απ’ όλο τον κόσμο όπου υπηρετούν, για να πάρουν την κυβερνητική γραμμή.
Τελικά, σύμφωνα με τις τουρκικές εφημερίδες, θα παραβρεθεί ο Παπανδρέου, ως δεύτερος πρωθυπουργός, για να κάνει σεγκόντο στον Ερντογάν. Η ελληνική διπλωματία, που δεν φημίζεται για τέτοιους ελιγμούς -αφού συνηθίζει να κρατάει μια κάθετη στάση απέναντι σε όλα τα ζητήματα, στάση που σχεδόν πάντα καθορίζεται από έναν και μόνο παράγοντα- αυτή τη φορά φαίνεται πως μάλλον εγκαταλείπει την κλασική της γραμμή. Τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν η Άγκυρα ικέτευε την Αθήνα να κάνει η τουρκική πλευρά το σεγκόντο της στα ευρωπαϊκά - οικονομικά κυρίως – θέματα, η Αθήνα επιστράτευε το περίφημο, «πριν λυθεί το κυπριακό δεν έχουμε να πούμε τίποτα με την Άγκυρα». Περσινά ξινά σταφύλια! Τα πράγματα τώρα άλλαξαν και οι Τούρκοι προτείνουν στον Έλληνα πρωθυπουργό να τους κρατήσει αυτός σεγκόντο. Υπό τις συνήθεις συνθήκες η Αθήνα θα απαντούσε «εδώ ο κόσμος καίγεται, οι Τούρκοι χτενίζονται!»
Φαίνεται όμως πως δεν θα το πει.

Δεν ξέρω αν κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο θα συμμετάσχει, αλλά φέτος, οι χειμερινοί πανεπιστημιακοί ολυμπιακοί αγώνες (Universiade 2011) θα διεξαχθούν στο Ερζερούμ, στα τέλη Ιανουαρίου. Ελπίζω πως κάποιοι Έλληνες τουριστικοί πράκτορες, που τον χειμώνα δεν έχουν πολλή δουλειά, να έχουν ήδη κινηθεί ώστε να πάρουν και αυτοί ένα κομμάτι από την πίττα που, τις επόμενες δεκαετίες, θα κόβεται και θα μοιράζεται στις Άλπεις τις Ανατολής, όπως αποκαλείται η περιοχή του Ερζερούμ, στο αεροδρόμιο του οποίου καθημερινά προσγειώνονται, προς το παρόν, καμιά δεκαριά αεροπλάνα που, σε μερικούς χειμώνες, θα είναι καμιά πενηνταριά.